Betrokken zijn bij de opstart van een woongroep vraagt ook veel geduld. Je wilt ervoor zorgen dat je kind ook zoveel mogelijk betrokken blijft, maar als het meer dan een jaar duurt voordat je zoon of dochter er gaat wonen dan is dat niet altijd gemakkelijk.
In oktober 2016, toen Tim 17 jaar was, hebben we ons aangesloten bij de Huizer-maatjes. We hebben bewust gekozen voor een woongroep-in-opstart om zo veel mogelijk betrokken te kunnen zijn bij de invulling. En het mooie is dat het een nieuwbouwproject is in een woonwijk. We bouwen dus samen aan ‘onze’ droom.
Het jammere bij een nog-te-bouwen-woongroep is dat je, naast het vinden van een locatie, afhankelijk bent van de procedures van de gemeente en dat het ontwerpen en bouwen van een pand ook wel wat tijd in beslag neemt. Waarbij we eerst dachten dat Tim eind 2018 zelfstandig zou gaan wonen, hopen we nu dat 2020 haalbaar is.
Maar de betrokkenheid van de ouders en kinderen blijft gelukkig groot door gezellige uitjes, bijeenkomsten over de voortgang, samen knutselen om geld in te zamelen etc.
Daarnaast heeft Tim net op zijn 19e verjaardag spulletjes gevraagd (zijn uitzet) voor als hij bij de Huizer-maatjes gaat wonen. Samen met Tim heb ik op de computer gekeken naar bekers, mokken, kopjes, borden en meer. Hij wist heel duidelijk wat hij mooi vond en wat niet. Nadat hij eerst voor Italiaans glaswerk wilde gaan, heeft hij uiteindelijk gekozen voor bekers met oogjes erop. Super trots ben ik dat hij zo’n eigen mening heeft en keuzes maakt. Door de keuze merkte ik weer hoe groot en zelfstandig hij is, en tegelijk ook nog klein.
Door samen toe te groeien naar het zelfstandig wonen, leren we ook steeds beter waar ondersteuning bij nodig zal zijn en waar niet. ‘Van fouten maken leer je’, wordt altijd gezegd, maar toch vind ik het verdomd moeilijk om Tim fouten te laten maken. Houd ik zijn zelfstandigheid hier dan door tegen? Misschien houd ik hem soms wel klein, maar ik weet ook dat ik hem soms overschat.
Stapje voor stapje groeien ‘we’ toe naar zelfstandigheid. En ja, soms is het dan toch wel weer fijn dat het wat langer duurt dan we eerst in gedachten hadden, voordat Tim uit huis gaat.
TEKST Marlous van Grieken
