Om de huur en andere zaken te kunnen betalen is het nodig om een Wajong of beschutte werkplek toegewezen te krijgen. Ook hierbij wordt ons geduld wel eens op de proef gesteld.
Onze dochter Vera is 20 en zal aan het einde van dit schooljaar afscheid nemen van haar school, een school voor Speciaal Voortgezet Onderwijs.
Dit schooljaar loopt ze op maandag stage bij een grand-café in een buurthuis en gaat ze op donderdag en vrijdag naar een bakkerij, waar ze heerlijke taarten en koekjes bakken. Als Vera van school af komt, zal zij op deze twee plekken elk twee dagen in de week haar dagbesteding hebben.
Begin dit jaar hebben we bij het UWV een aanvraag ingediend voor een Wajong uitkering. Dit omdat Vera van school af gaat én omdat ze zo’n uitkering straks nodig heeft als ze bij de Huizer-maatjes gaat wonen. We denken dat ze voor de Wajong in aanmerking komt op basis van haar beperking.
Volgens school is haar uitstroomprofiel licht arbeidsmatige dagbesteding en zal zij te allen tijde begeleiding en ondersteuning nodig hebben bij haar ‘werk’.
Vera werd uitgenodigd voor een gesprek met een arts van het UWV. Deze arts moet beoordelen of er sprake is van arbeidsvermogen.
Met z’n drieën togen wij naar Almere voor de afspraak. We moesten wat lang wachten voordat we naar binnen geroepen werden. Achteraf bleek dat de arts een lang weekend was weggeweest en zich nog even snel moest inlezen.
Er werden allerlei vragen aan Vera gesteld. De arts zag dat ze een horloge droeg en nam dat als leidraad om de dag door te nemen. ‘Zet je zelf je wekker?’, ‘Zoek je zelf je kleren uit?’, ‘Maak je zelf je ontbijt?’, ´Hoe laat ga je naar school?’ etc. Vera gaf steeds keurig antwoord, waaruit bleek dat ze best veel zelf kan. Op de vraag ‘Wat doe je buiten school?’ gaf Vera antwoord dat ze dan op het schoolplein voetbalde. Als ouders moet je op je tong bijten om geen antwoord te geven of te veel aanvullingen te doen. Maar je moet ook bewaken dat er een reëel beeld gegeven wordt.
Het vragen stellen duurde bij elkaar anderhalf uur! Wij merkten dat Vera steeds vermoeider werd en haar antwoorden steeds onsamenhangender werden. Wij waren al murw na die tijd, laat staan zij.
Aan het einde mochten wij gelukkig ook nog wat toevoegen, zoals dat Vera bijna bij alles hulp of begeleiding nodig heeft.
Onlangs kregen we de uitslag: de aanvraag was afgewezen! Toen ik dit las borrelden er wat krachttermen naar boven. Wel werd aangegeven dat ze geen arbeidsvermogen heeft. Hoe kan het dan afgewezen worden? Pas na het lezen van het rapport van de keuringsarts konden we concluderen dat Vera wel voor de uitkering in aanmerking komt, maar dat ze die pas krijgt als ze van school af gaat.
Pfff, dit kan toch wel wat duidelijker UWV?
TEKST Jacobien Middelkoop
